مواد تشکیل دهنده این هورمون از رشد گیاهان به‌طور کامل جلوگیری نموده و باعث مرگ گیاه می‌شود به همین دلیل در حال حاضر اکثر آن‌ها برای کنترل شیمیایی علف‌های هرز و به عنوان علفکش به کاربرده می‌شوند؛ ولیکن اثر کشندگی علف کش‌ها معمولاً همراه با ایجاد تغییرات ظاهری در گیاه می‌باشد که از این نظر با کندکننده‌های رشد متفاوت می‌باشد.
در این گروه علاوه بر علفکش‌ها ماده‌ای به نام مالئیک هیدرازید وجود داردکه هرچند در غلظت‌های بالا دارای خاصیت علف کشی می‌باشد دارای کاربردهای مهمی می‌باشد که عبارتند از:
۱- جلوگیری از جوانه زدن پیاز، سیب زمینی در انبار یکماه قبل از برداشت با غلظت ۵/۲ در هزار یا ۲۵۰۰ قسمت در میلون
۲- جلوگیری از پاجوش دادن توتون بدین صورت که زمانی که حدود ۹۰ درصد بوته‌ها به گل نشست سر آن‌ها را قطع کرده و یک الی هفت روز بعد محلول پاشی روی آن‌ها صورت می‌گیرد.
۳- کم کردن رشد چمن و درختان و درختچه‌های غیر مثمر زینتی که در روی درختان و درختچه‌های زینتی این ماده با غلظت ۲ تا ۸ قسمت در هزار بر روی گیاه پاشیده می‌شود و در چمن کاری پس از هر بار چمن کاری مصرف این ماده در غلظتی حدود ۲ در هزار باعث کندی رشد مجدد چمن گردیده و در مصرف آب صرفه جویی می‌شود که در ایران می‌توان جهت کم کردن هزینه چمن زنی و پایین آوردن بهای آب مصرفی پارک ها، میدان‌های ورزشی از این محلول استفاده نمود.
